رستاخیز ، امید بشریت

  رستاخیز  

قیامت یا رستاخیز ترجمهٔ واژهٔ یونانی‌ای به معنای «دوباره بر خواستن» است.‏ مفهوم این عبارت چیست؟‏ امید به رستاخیز،‏ بر طبق کتاب مقدّس به مفهوم داشتن اعتقادی راسخ به زنده شدن مردگان است.‏ کتاب مقدّس اشاره می‌کند،‏ اشخاصی که دعوت سماوی دارند با بدن روحی برمی‌خیزند و کسانی که زندگی بر روی زمین برایشان منظور شده است با بدن مادی به زندگی باز می‌گردند.‏ تعمّق بر این موضوع براستی ما را از حکمت،‏ محبت،‏ و قدرت یَهُوَه متحیّر می‌کند.‏

  رستاخیز عیسی و برادران مسح‌شدهٔ وی با بدن روحی به آنان این امکان را می‌دهد که در آسمان خدمت کنند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۵-‏۳۸،‏ ۴۲-‏۵۳)‏ وظیفهٔ این پادشاهان در حکومت مسیحایی این است که بهشت را به زمین باز گردانند.‏ مسح‌شدگان که تحت سرپرستی کاهن اعظم عیسی مسیح می‌باشند مجموعاً تشکیل کهانتی ملوکانه را می‌دهند.‏ آنان وظیفه دارند انسان‌ها را در دنیای جدید خدا از برکاتی که فدیهٔ عیسی مسیح میسر ساخته برخوردار سازند.‏ (‏ عبرانیان ۷:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ ۹:‏۲۴؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۹؛‏ مکاشفه ۲۲:‏۱،‏ ۲)‏ آن گروه از مسح‌شدگان که هنوز بر روی زمین هستند تمام تلاش خود را می‌کنند تا مقبول یَهُوَه خدای متعال باقی بمانند.‏ آنان در لحظهٔ مرگشان با بدن روحی رستاخیز یافته به زندگی جاودانی در آسمان نایل می‌آیند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱-‏۳،‏ ۶-‏۸،‏ ۱۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۱،‏ ۵۲؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۱۳)‏ پولُس نوشت:‏ «اگر در مرگی همچون مرگ او با وی یگانه شده‌ایم،‏ به یقین در رستاخیزی همچون رستاخیز او نیز با او یگانه خواهیم بود.‏» (‏ رومیان ۶:‏۵،‏ ه ن)‏ حال کسانی که به صورت جسمانی روی زمین رستاخیز می‌یابند چطور؟‏ داشتن چنین امیدی چگونه آنان را به یَهُوَه خدا نزدیک می‌کند؟‏ بررسی زندگی ابراهیم ما را در پاسخ به این سؤالات یاری خواهد کرد.‏

رستاخیز و دوستی با یَهُوَه

  کتاب مقدّس ابراهیم را که مردی بسیار باایمان بود «دوست خدا» نامیده است.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۳)‏ پولُس در اشاره به مردان و زنان باایمان در باب ۱۱ رسالهٔ خود به عبرانیان،‏ سه بار به ایمان ابراهیم اشاره کرد.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۷)‏ سوّمین مثالی که پولُس در خصوص ایمان ابراهیم نام برد در رابطه با اطاعت از فرمان خدا مبنی بر قربانی کردن اسحاق پسر عزیزش بود.‏ ابراهیم کاملاً ایمان داشت که مطابق وعدهٔ یَهُوَه،‏ ذریّت موعود از طریق اسحاق خواهد آمد.‏ او یقین داشت که حتی اگر اسحاق قربانی شود خدا قادر است او را رستاخیز دهد.‏

  چنانکه می‌دانیم یَهُوَه با دیدن ایمان قوی ابراهیم ترتیبی داد تا او حیوانی را در عوض اسحاق قربانی کند.‏ این واقعه برای ابراهیم مانند آن بود که رستاخیز را به عین دیده باشد،‏ چنانکه پولُس نیز توضیح داد ابراهیم به نوعی اسحاق را از مرگ بازیافت.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۱۹)‏ به علاوه،‏ ایمان ابراهیم به رستاخیز،‏ بی‌پایه و اساس نبود،‏ چرا که یَهُوَه توانسته بود قدرت تولید مثل را که در وی و همسرش سارَه مرده بود اِحیا کند،‏ تا صاحب پسری شوند.‏ —‏ پیدایش ۱۸:‏۱۰-‏۱۴؛‏ ۲۱:‏۱-‏۳؛‏ رومیان ۴:‏۱۹-‏۲۱.‏

  پولُس ابراهیم را غریبی خواند که در سرزمینی بیگانه در «خیمه» به سر می‌بُرد،‏ اما در انتظار «شهری با بنیاد بود که معمار و سازندهٔ آن خداست.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۹،‏ ۱۰)‏  

رستاخیز نشان محبت یَهُوَه

  اگر به یَهُوَه خدا نزدیک بمانیم،‏ از فرامین او اطاعت کنیم و ایمانی مانند ایمان ابراهیم در خود ایجاد کنیم،‏ یَهُوَه ما را نیز عادل شمرده و دوست خود خواهد خواند.‏ به این طریق می‌توانیم از برکات حکومت خدا برخوردار شویم.‏ حتی نخستین نبوّت کتاب مقدّس در پیدایش ۳:‏۱۵ نیز در ما ایمان به رستاخیز و دوستی با خدا را ایجاد می‌کند.‏  

  پولُس به ما یادآور شد که «خدا محبت خود را نسبت به ما کاملاً ثابت کرده است زیرا در آن هنگام که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح به خاطر ما مرد.‏» (‏ رومیان ۵:‏۸)‏ براستی که قدردانی از این محبت بی‌کران خدا که در واقع مستحق آن نبوده‌ایم ما را به عیسی و پدر آسمانی و مهربانمان نزدیک می‌کند.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱۴،‏ ۱۵.‏

  ایّوب نیز که در دوران پیش از مسیحیت می‌زیست به رستاخیز ایمان داشت.‏ شیطان او را مورد سخت‌ترین مصیبت‌ها قرار داد.‏ قابل توجه است که سه مصاحب ایّوب که به اصطلاح برای دلداری وی آمده بودند به هیچ وجه در مورد رستاخیز صحبتی نکردند در حالی که می‌توانستند او را از این طریق تسلّی دهند.‏ لذا،‏ ایّوب خود این پرسش را مطرح کرد:‏ «اگر مرد بمیرد بار دیگر زنده شود؟‏» سپس ایمان خود را چنین ابراز داشت:‏ «در تمامی روزهای مجاهدهٔ خود انتظار خواهم کشید،‏ تا وقت تبدیل من برسد.‏» وی خطاب به یَهُوَه خدای خود گفت:‏ «تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد.‏» سپس احساس آفریدگار مهربانمان را چنین به زبان آورد:‏ «به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.‏» (‏ ایّوب ۱۴:‏۱۴،‏ ۱۵)‏ آری،‏ یَهُوَه مشتاقانه منتظر زمانی است که ‹ دوستان› خود را رستاخیز داده به زندگی باز گرداند.‏ براستی که تعمّق بر محبتی که یَهُوَه به ما انسان‌های ناکامل نشان می‌دهد ما را به او نزدیک می‌کند!‏ —‏ رومیان ۵:‏۲۱؛‏ یعقوب ۴:‏۸.‏

  دانیال نبی که فرشتهٔ خدا او را «مرد بسیار محبوب» خواند،‏ عمری را به خدمت یَهُوَه سپری کرد.‏ (‏ دانیال ۱۰:‏۱۱،‏ ۱۹)‏ دانیال از زمان تبعیدش در سال ۶۱۷ ق.‏د.‏م.‏ تا هنگام مرگش که مدتی بعد از مشاهدهٔ رؤیایی در سال ۵۳۶ ق.‏د.‏م.‏ یعنی در سوّمین سال سلطنت کورش پادشاه بود،‏ خللی در وفاداری‌اش به یَهُوَه به وجود نیامد.‏ (‏ دانیال ۱:‏۱؛‏ ۱۰:‏۱)‏ وی طی همان سوّمین سال سلطنت کورش بود که رؤیایی در خصوص سلسلهٔ ابرقدرت‌های جهان مشاهده کرد،‏ سلسله‌ای که پس از مصیبتی عظیم منقطع می‌شد.‏ (‏ دانیال ۱۱:‏۱–‏۱۲:‏۱۳)‏ دانیال که از درک آن رؤیا عاجز مانده بود،‏ از فرشته‌ای که پیام را برای او آورده بود پرسید:‏ «ای آقایم آخر این امور چه خواهد بود؟‏» فرشته برای دانیال توضیح داد که مفهوم این رؤیا در ایّام آخر بر حکیمان مکشوف خواهد شد.‏ آیا دانیال هم می‌توانست از ثمرات آن نصیبی ببرد؟‏ آری،‏ فرشته به وی گفت:‏ «تو تا به آخرت برو زیرا که مستریح خواهی شد و در آخر این ایّام در نصیب خود قایم خواهی بود.‏» (‏ دانیال ۱۲:‏۸-‏۱۰،‏ ۱۳)‏ آری،‏ دانیال طی حکومت هزار سالهٔ مسیح،‏ هنگام «قیامت عادلان» زنده خواهد شد و نصیب خود را خواهد گرفت.‏ —‏ لوقا ۱۴:‏۱۴.‏

 ما اکنون در واپسین روزهای ایّام آخر به سر می‌بریم.‏ و اکنون نسبت به زمانی که تعمید گرفتیم مسلّماً به آغاز حکومت هزار سالهٔ مسیح نزدیک‌تر شده‌ایم.‏ پس بجاست از خود سؤال کنیم،‏ ‹آیا من هم در آن دنیای جدید قدم خواهم نهاد و ابراهیم،‏ ایّوب و دانیال و دیگر مردان و زنان وفادار را خواهم دید.‏› ما نیز اگر به یَهُوَه نزدیک بمانیم و احکام او را به جا آوریم به این موهبت بزرگ نایل خواهیم آمد.‏ در مقالهٔ بعدی به جزئیات بیشتری در مورد رستاخیز خواهیم پرداخت و خواهیم دید که چه کسانی رستاخیز خواهند یافت.‏