تصویر - فرهنگ و اندیشه مسیحی

یک قرن پیش،‏ میلیون ‌ ها مرد جوان خانه و خانوادهٔ خود را ترک گفته با شور و شوق عازم جنگ شدند.‏ عِرق میهن ‌ پرستی چنان بود که بسیاری را به این تصمیم کشاند.‏ در سال ۱۹۱۴ یک آمریکایی که برای رفتن به جنگ داوطلب شده بود،‏ چنین گفت:‏ «من شادم و برای روزهای خوشی که پیش رو داریم،‏ غرق هیجانم.‏» چیزی نگذشت که این شور و شوق به یأس و تلخی مبدّل شد.‏ هیچ کس تصوّرش را هم نمی ‌ کرد که آن ارتش ‌ های قدرتمند،‏ برای سال ‌ ها،‏ در خاک بلژیک و فرانسه در چنگال جنگ گرفتار شوند.‏ در آن زمان بسیاری آن جنگ را «جنگ بزرگ» نامیدند؛‏ جنگی که ما امروزه به نام جنگ جهانی اول می ‌ شناسیم.‏ بی ‌ گمان این جنگ،‏ جنگی بزرگ بود.‏ نخست به دلیل خسارات و تلفاتی که به بار آورد.‏ تخمین زده شده است که این جنگ ۱۰ میلیون کشته و ۲۰ میلیون معلول به جا گذاشت.‏ همچنین این جنگ نتیجهٔ اشتباهاتی فاحش و بزرگ بود.‏ دولتمردان کشورهای اروپایی نتوانستند مانع گسترش درگیری ‌ ها بین کشورها شوند و آتش جنگ در سطح جهان شعله ‌ ور شد.‏ بیش از همه،‏ این جنگ بزرگ اثرات سوء و جراحات فراوانی باقی گذاشت و چنان جهان را دگرگون ساخت که حتی تا به