تصویر - فرهنگ و اندیشه مسیحی

  «با اطمینان تمام می ‌ توانم بگویم که بدون خدا هم می ‌ توان معیارهای خوب اخلاقی داشت.‏» خانمی که این را گفت خود به خدا معتقد نیست.‏ او همچنین اظهار کرد که خود وی فرزندانش را با معیارهای والای اخلاقی پرورش داده است،‏ و آنها نیز فرزندان خود را با همان معیارها بزرگ کرده ‌ اند،‏ و هیچکدام هم به خدا معتقد نیستند.‏ حال،‏ آیا باید نتیجه ‌ گیری کرد که ایمان به خدا ضرورتی ندارد؟‏  حقیقت اینست که کسی نمی ‌ تواند فردی را صرفاً به این دلیل که به خدا معتقد نیست فرد نادرستی بداند.‏ پولس رسول از افرادی سخن گفت که اگرچه خدا را نمی ‌ شناسند ‹شریعت را به طبیعت به جا می ‌ آورند.‏› (‏ رومیان ۲ :‏ ۱۴ )‏ همهٔ انسانها—‏حتی کسانی که به خدا اعتقاد ندارند—‏از بدو تولد دارای وجدان می ‌ باشند.‏ عده ‌ ای در این میان اگرچه به خدایی که این حس را در ذات ایشان نهاده است اعتقاد ندارند ولی سعی می ‌ کنند به ندای وجدان خود گوش دهند.‏ با این حال،‏ ایمانی قوی به خدا—‏ایمانی بر پایهٔ کتاب مقدس—‏با قدرتی بسیار بیشتر از صرفاً راهنماییهای وجدان،‏ شخص را به انجام کارهای نیکو وامی ‌ دارد.‏ ایمانی بر پایهٔ کلام خدا،‏ کتاب