چرا وجود آفریدگار انکار میشود ؟

گرایش به انکار مذهب و خدا ریشه در فلسفه های بشری دارد . فلسفه هایی که بر خرد ناب تکیه می کنند . چارلز داروین ، معتقد بود که انتخاب طبیعی جهان جانداران را بهتر از وجود آفریدگار توضیح میدهد . بر طبق تعالیم زیگموند فروید خدا توهمی بیش نیست . و این دیدگاه که  ،، خدا مرده است ،، از دوران فردریک نیچه تا کنون بجای مانده است . فلسفه های شرق نیز نظریاتی مشابه این نظریات هستند .

استادان بودایی بر این عقیده اند که نیازی به شناخت خدا وجود ندارد ، پرفسور تتسوئو یامائوری که معتقد به آئین شینتو است ، اظهار داشت که خدایان همین انسانها هستند . در مورد وجود خدا شک و تردید فراوانی وجود دارد ، ولی آیا چنین طرز فکری موجه است ؟ به احتمال زیاد عقایدی را می شناسید که زمانی ،، حقایق علمی ،، محسوب میشدند اما پس از گذشت زمان ، نادرستی آنها کاملا به اثبات رسیده است .  دیدگاه هایی همچون : زمین مسطح است و همه عالم گرد کره ما می چرخد ، قرنها رواج داشتند ! اما امروزه میدانیم که نادرستند .

در مورد عقاید علمی جدیدتر چه میتوان گفت ؟ بعنوان مثال ، فیلسوفی بنام دیوید هیوم ، که در قرن هیجدهم می زیست و به وجود پروردگار اعتقادی نداشت ، نتوانست توضیحی برای طراحی پیچیده بیولوژیکی در زمین ارائه دهد . نظریه داروین در مورد چگونگی تغییر و تحول اشکال مختلف حیات پیشنهاداتی عرضه داشت ، اما توضیحی در مورد چگونگی آغاز حیات یا مفهوم آن ارائه نکرد . از اینرو ، بسیاری از دانشمندان و حتی افراد متخصص احساس می کنند که موضوع کاملا روشن نیست . نظریه های علمی شاید بخواهند چگونگی آغاز حیات را توضیح دهند اما پرسش های اصلی در حول و حوش موضوع دیگری است ، اینکه چرا زندگی بوجود آمد . حتی افرادی که در محیطی پرورش یافته اند که در آن عقاید به آفریدگار رایج بوده است نیز تحت تأثیر قرار گرفته اند .

یک دانشجوی جوان اروپایی در رشته تاریخ اظهار کرد : بنظر من خدا مرده است ، چون اگر واقعا وجود داشت ، دنیا اینقدر بی سر و سامان نبود ؛ مردم بی گناه از گرسنگی می میرند ؛ انواع حیوانات در شرف انقراض هستند ... اعتقاد به آفریدگار بی معنی است . با توجه به اوضاعی که در دنیا می بینیم افراد بسیاری نمیتوانند درک کنند که چرا آفریدگار – فرض کنیم که وجود داشته باشد – آنها را بهبود نمی بخشد .

با این حال باید اذعان کرد ، دلیل اینکه افراد بسیاری منکر وجود خدا میشوند آنست که نمی خواهند به او اعتقاد داشته باشند . یک کارخانه دار اروپایی بیکی از کارمندانش گفت : حتی اگر خدا شخصا بمن بگوید که باید روش زندگی ام را تغییر دهم ، باز هم این کار را نخواهم کرد ، برای اینکه میخواهم همانطوریکه مایلم زندگی کنم . جای تردید نیست که بعضی گمان می کنند تابعیت از آفریدگار آزادی آنها را محدود و یا مختل می کند یا با سبک زندگی مورد علاقه شان سازگاری ندارد ! آنها حتی ممکن است بگویند ، فقط چیزی را که می بینم باور می کنم و آفریدگار را نمی بینم پس به او باوری ندارم .

فرقی نمیکند که چرا بعضی افراد ،، وجود آفریدگار را انکار می کنند ،، در هر صورت  پرسشهای مربوط به حیات و معنای آن همچنان مطرح هستند . یک روز پس از آنکه بشر پا بر کره ماه گذاشت ، از یک عالم الهیات بنام کارل بارت سئوال شد که نظرش در باره این پیروزی تکنیکی چیست ؟ او پاسخ داد : این رویداد هیچیک از مشکلاتی را که شب ها مرا بیدار نگاه می دارند حل نمی کند . امروزه ، بشر به فضا سفر می کند و پیشرفت سریعی در دنیای کامپیوتر دارد . با این حال ، افراد متفکر وافقند که باید در زندگی مقصود و هدفی وجود داشته باشد ، چیزی که به زندگی معنا بخشد .

از همه افراد روشنفکر دعوت می کنیم که این موضوع را مورد بررسی قرار دهند . در کتاب ،، اعتقاد به خدا و صداقت روشنفکرانه ،، آمده است کسی که دارای صداقت روشنفکرانه باشد ، آماده است صحت اعتقادات خود را بخوبی مورد بررسی قرار دهد  و به شواهد موجود دیگر نیز توجه کافی نشان دهد . هنگام بررسی موضوعی که به آن خواهیم پرداخت با کمک شواهد موجود می توانیم دریابیم که آیا حیات و عالم بدست آفریدگار پدید آمده است یا خیر ؟ و اگر آفریدگاری وجود دارد ، چه شخصیتی دارد ؟ آیا شخصیت وی بر روی زندگی ما تأثیر می گذارد ؟ با بررسی این مطالب در می یابیم که چگونه می توانیم به زندگی مان معنا و اجر بیشتری ببخشیم .

اختلاف نظر بر سر چگونگی پیدایش عالم

فضانوردان شوق دارند از زمین و از دریچه فضا پیمایشان عکس بگیرند .  یکی از آنها گفت : این بهترین قسمت پرواز به فضاست . با این حال زمین در مقایسه با منظومه شمسی بسیار کوچک است . خورشید میتواند براحتی زمین را یک میلیون بار در خود جای دهد و باز هم جای خالی داشته باشد ! اما آیا چنین حقایقی در مورد عالم میتواند ارتباطی با زندگی ما و مفهوم آن داشته باشد ؟ بگذارید سفری کوتاه به فضا بکنیم و زمین و خورشیدمان را پشت سر بگذاریم .

خورشید ما فقط یکی از ستارگان بیشماری است که در یک بازوی مارپیچ کهکشان راه شیری قرار دارند . ( قطر کهکشان راه شیری حدود یک کنتیلیون کیلومتر است ! یعنی  1¹⁸ صفر و حدود 100000 سال طول می کشد تا نور بتواند آنرا طی کند . این کهکشان به تنهایی بیش از 100 میلیارد ستاره را در خود جای داده است ! ) که خود ذره کوچکی از عالم را تشکیل میدهد . با چشم غیرمسلح میتوان چند لکه نور را مشاهده کرد که در واقع کهکشانهای دیگر هستند ، همچون کهکشان زیبا و عظیم امراه المسلسله ( آندرومدا ) . راه شیری و آندرومدا و حدود بیست کهکشان دیگر تحت تأثیر نیروی گرانش ( جاذبه ) ، یک خوشه را بوجود آورده اند ، ولی اینها همگی فقط ناحیه کوچکی از یک اَبرخوشه عظیم را تشکیل میدهند . عالم حاوی تعداد بیشماری از این اَبرخوشه هاست ، ولی داستان به اینجا ختم نمیشود .

چرا که خوشه ها بطور یکنواخت در فضا پخش نشده اند . در مقیاس بزرگ ، آنها همچون صفحه های نازک یا رشته هایی هستند که اطراف حباب های خالی عظیم قرار دارند . بعضی از آنها بقدری طویل و عریض هستند که همچون دیوارهایی عظیم به نظر می آیند . این موضوع ممکن است باعث تعجب بسیاری از کسانی شود که گمان می کنند عالم در اثر یک انفجار تصادفی کیهانی ، خودبخود بوجود آمده است . یکی از نویسندگان ارشد ساینتیفیک آمریکن ، چنین نتیجه گیری می کند : هر چه واضح تر جزئیات باشکوه عالم را می بینیم ، ارائه نظریه ای ساده برای توضیح چگونگی بوجود آمدن آن برایمان دشوارتر میشود . 

شواهدی بر آغاز عالم

همه ستارگانی که شما میتوانید مشاهده کنید در کهکشان راه شیری قرار دارند . تا دهه های 1920 ، به نظر میرسید که این کهکشان تنها کهکشان عالم است . اما شما احتمالا میدانید ،  مشاهداتی  که توسط تلسکوپ های بزرگ تر از آن زمان تاکنون انجام شده است خلاف این موضوع را ثابت کرده اند . تحقیقات نشان میدهند که در عالم ما حداقل 50 میلیارد کهکشان وجود دارد نمی گوئیم 50 میلیارد ستاره بلکه حداقل  50 میلیارد کهکشان ، که هر یک دارای میلیاردها ستاره همچون خورشید ما هستند . با این حال تعداد سرسام آور این کهکشانهای غول آسا نبود که عقاید علمی دهه 1920 را دگرگون ساخت ، بلکه کشف این موضوع که همه آنها در حرکنند .

اختر شناسان به امری جالب توجه دست یافته اند : هنگامیکه نور کهکشانی را از منشور گذرانیدند ، امواج نوری آنها کش آمده بود و این موضوع نشانگر آن بود که آنها با سرعتی سرسام آور از ما دور میشوند . هر چه فاصله کهکشان از ما بیشتر باشد ، به نظر می آید که سرعت دور شدن آن نیز بیشتر است ، این موضوع نشانگر آنست که عالم در حال انبساط است ! حتی اگر اخترشناس حرفه ای یا آماتور هم نباشیم ، باز میتوانیم ببینیم که عالم در حال انبساط مفهوم ضمنی عمیقی در باره گذشته و حتی آینده شخصی ما در بردارد. چیزی باید این روند را آغاز کرده باشد – نیرویی آنچنان قدرتمند که توانسته است بر نیروی عظیم جاذبه ( گرانش ) کل عالم غالب شود . بجاست که از خود بپرسیم :  چه چیزی میتواند سرچشمه چنین انرژی محرکه ای باشد ؟

با اینکه اغلب دانشمندان برای عالم آغازی بسیار کوچک و چگال قائلند ، نمی توان از این موضوع اساسی چشم پوشی کرد که اگر در یک مقطع زمانی در گذشته ، عالم نزدیک به وضعیت انفصالی بی نهایت کوچک و چگال بوده است ، چه چیزی پیش از آن و خارج از آن وجود داشته است ؟ ... مجبوریم با این مسئله که آغازی وجود داشته است روبرو شویم . گفته آقای برنارد لاول .

    

این امر مستلزم چیزی بیش از یک منبع عظیم انرژی است .